Twórczość Anny Masiul-Gozdeckiej jest dwutorowa: figuratywna i abstrakcyjna. Obie drogi uzupełniają się wzajemnie oraz inspirują. Pozornie wydają się być zupełnie odrębne, koegzystują jednak i tworzą całokształt obrazu twórczości artystki. Ich wspólnym mianownikiem jest kolor oraz nawiązanie do marzeń sennych, w których nie ma rzeczy niemożliwych, a światy równoległe przenikają się.
Z jednej strony subtelny realizm, wnikliwy portret, poszukiwanie relacji światła, cienia, emocji i uczuć, z drugiej strony poszukiwania w kosmosie abstrakcji, eksplozji kolorów lub ascezie bieli i czerni. Ta biegunowość sprawia, że jej twórczość jest niesamowicie żywa i różnorodna, reagująca i nieprzewidywalna. Zdająca bezustannie pytać się „Co nowego, wspaniałego może się dziś zdarzyć?”
Malarstwo abstrakcyjne jest jak odkrywanie wewnętrznego kosmosu, nienazwanego, niedotykalnego, nieuchwytnego. Jest jak rozwiązywanie równania z nieskończona ilością niewiadomych. Posiada jednakowoż ten mistyczny moment, kiedy nagle wszystko wydaje się układać, pasować i być w harmonii ze sobą.Powstają dalsze pytania: co jeszcze kryje się pod pojęciem malarstwo abstrakcyjne? W jakim kierunku znaczenie tego pojęcia może ewoluować? Jak może zmienić mnie? Co może we mnie obudzić? Do jakich odczuć i myśli sprowokować? Co niedostrzegalnego będę w stanie w nim zobaczyć? Można więc śmiało powiedzieć, że sztuka abstrakcyjna jest sztuką prowokującą do pytań, poszukiwań i odkryć. Stąd też obrazy Anny Masiul-Gozdeckiej są tak rozmaite, różnorodne i dociekliwe.
Malarstwo realistyczne nie musi odwzorowywać rzeczywistości, ono szuka w niej innych warstw, innych znaczeń, pytań, spojrzenia. Światło, cień, człowiek, przedmioty – niby te same każdego dnia, a jednak każda chwila ma tak wiele różnych odcieni, poziomów, na których wychwytujemy i interpretujemy rzeczywistość. Malarstwem porozumiewamy się ze sobą na subtelniejszym poziomie, niemożliwym do zwerbalizowania. Czasem jest to coś, co możemy zobaczyć w oczach portretowanej osoby i wyczuć w sytuacji, która jest przedstawiona. Wyczuwamy tę inną rzeczywistość i szukamy w sobie jej interpretacji.
